1 Ratuj, PANIE, bo już nie ma pobożnego, zniknęli wierni spośród synów ludzkich.

2 Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego, mówią schlebiającymi wargami i z obłudnym sercem.

3 Niech PAN wytępi wszystkie wargi schlebiające i język mówiący przechwałki.

4 Oni mówią: Swoim językiem zwyciężymy, nasze wargi należą do nas, któż jest naszym panem?

5 Ze względu na ucisk ubogich i jęk nędzarzy teraz powstanę – mówi PAN – zapewnię bezpieczeństwo temu, na kogo zastawiają sidła.

6 Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.

7 Ty, PANIE, zachowasz ich, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.

8 Niegodziwi krążą wokoło, gdy najpodlejsi z ludzi zostają wywyższeni.