1 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

2 Niech to mówią odkupieni przez PANA, ci, których odkupił z ręki wroga;

3 I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

4 Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać.

5  Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.

6 A gdy zawołali do PANA w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;

7 I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.

8 Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

9 Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.

10 Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;

11 Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.

12 Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł.

13 A gdy wołali do PANA w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku;

14 Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał.

15 Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

16 Bo skruszył bramy spiżowe i połamał żelazne rygle.

17 Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień.

18 Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci.

19 A gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

20 Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.

21 Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

22 I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.

23 Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;

24 Widzą dzieła PANA i jego cuda w głębinach.

25 Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.

26 Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.

27 Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.

28 Gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

29 Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.

30 Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.

31 Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

32 Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.

33 Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię;

34 Ziemię urodzajną zamienia w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają.

35 Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód.

36 I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania;

37 I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon.

38 Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają, i nie zmniejsza liczebności ich bydła.

39 Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem;

40 On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia.

41 Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża jego rodzinę jak stado.

42 Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta.

43 Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość PANA?