1 Słuchajcie tego wszystkie narody, nadstawcie ucha wszyscy mieszkańcy świata.

2 Zarówno wy, prości, jak i wy, możni; zarówno bogaty, jak i ubogi.

3 Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślaniem mego serca będzie roztropność.

4 Nakłonię ucha ku przypowieści, przy harfie rozwiążę moją zagadkę.

5 Dlaczego mam się bać w dniach niedoli, gdy otacza mnie nieprawość tych, którzy mnie depczą?

6 Ci, którzy ufają swym bogactwom i chlubią się swym wielkim dostatkiem;

7 Nikt z nich w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu za niego okupu;

8 (Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);

9 Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.

10 Każdy bowiem widzi, że mądrzy umierają, tak samo jak ginie głupiec i prostak, i zostawiają obcym swoje bogactwa.

11 Myślą, że ich domy są wieczne, a ich mieszkania będą trwać z pokolenia na pokolenie; nazywają ziemie swymi imionami.

12 Lecz człowiek, choć otoczony czcią, nie przetrwa; podobny jest do bydląt, które giną.

13 Ich droga jest ich głupstwem, mimo to ich potomkowie pochwalają ich mowę. Sela.

14 Jak owce będą złożeni w grobie, śmierć ich pożre; prawi będą nad nimi panować o poranku, ich postać zostanie zniszczona w grobie, gdy opuszczą swoje mieszkanie.

15 Ale Bóg wykupi moją duszę z mocy grobu, bo mnie przyjmie. Sela.

16 Nie bój się, gdy się ktoś wzbogaci, gdy się rozmnoży sława jego domu;

17 Bo gdy umrze, niczego ze sobą nie weźmie i nie pójdzie za nim jego sława.

18 Chociaż za życia swej duszy pochlebiał i chwalono go, gdy dobrze się urządził;

19 Pójdzie jednak do grona swych ojców; nigdy nie ujrzą światła.

20 Człowiek, który jest otoczony czcią, a nie rozumie tego, podobny jest do bydląt, które giną.