1 Będę cię wysławiał, PANIE, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.

2 Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!

3 Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.

4 Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.

5 Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.

6 O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.

7 Ale PAN trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.

8 On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.

9 I będzie PAN ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.

10 I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy cię szukają.

11 Śpiewajcie PANU, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.

12 Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.

13 Zmiłuj się nade mną, PANIE, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;

14 Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.

15 Poganie wpadli w dół, który wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.

16 PAN dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. Higgajon. Sela.

17 Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.

18 Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.

19 Powstań, PANIE, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.

20 PANIE, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. Sela.