१ योनाला फार दुख झाले व त्याला राग आला. २ तो परमेश्वराला विनवणी करू लागला कि, मी माझ्या देशात होतो तेव्हा माझे सांगणे होते का नाही बरे. म्हणूनच मी तार्शीशास नीघून जाण्याची घाई केली.मला माहित होते कि तू कृपाकरणारा,कानावाळू,मंडक्रोध,दयादाखविणारा, संकट आणल्याबद्दल अनुताप करणारा असा देव आहेस. ३ माझी विनावणी ऐक, हे परमेश्वरा ,माझा जीव घे कारण जिवंत राहण्यापेक्षा मला मरण चांगले वाटते. ४ मग परमेश्वर म्हणाला तुला राग येणे बरोबर आहे का? ५ मग योना बाहेर निघून शहराच्या पूर्व दिशेला बसला; तेथे तो एक मंडप टाकून सावलीत बसला व शहराचे काय होते तो पाहत होता. ६ मग तुंबिचा एक वेल परमेश्वराने योनाच्या डोक्यावर सावलीसाठी उगवला जेणेकरून त्यानी दुखन्यातून मुक्त व्हावे. त्या तुंबिच्या वेली मुळे योनाला खूप आनंद वाटला. ७ मग दुसर्या दिवशी देवाने एक किडा त्या तुंबिच्या वेलीवर सोडला व ती वेल सुकून गेली. ८ मग परमेश्वराने, सूर्य उगवल्यावर पुर्विकडून झळईचा वारा सोडला;आणि उन योनाच्या डोक्यावर आले त्याने तो अति दुखी: झाला व त्याला मरण येवो अशी तो विनवणी करत म्हणाला मला जिवंत राहण्यापेक्षा मरण चांगले वाटते. ९ मग देव योनाला म्हणाला तुंबिमुळे तुला राग येणे हे बरोबर आहे का? तो म्हणाला कि रागामुळे माझा जीव गेला तरी चालेल. १० परमेश्वर त्याला म्हणाल या तुंबिसाठी तू काहीच कष्ट केले नाही व तू हिला मोठे केले नाही,ती एकारात्रीत मोठी झाली आणि एका रात्रीत मेली ११ ह्या वेलीची तू इतकी पर्वा का करतोस. ज्याला उजव्या व डाव्या हाताचा फरक समजत नाही अशी एक लाख वीस हजारां पेक्षा जास्त लोक ह्या मोठ्या निन्वे शहरात आहेत आणि पुष्कळ गुरे,ढोरे आहेत. त्यांची मी पर्वा करवी नाही का?