1 Zoti i foli akoma Moisiut, duke i thënë 2 “Bëj dy bori prej argjendi; do t’i bësh me argjend të rrahur; do t’i përdorësh për të thirrur asamblenë dhe për të lëvizur fushimet. 3 Nën tingullin e të dyjave gjithë asambleja do të mblidhet pranë teje, në hyrje të çadrës së mbledhjes. 4 Nën tingullin e njerës bori, prijësit, krerët e divizioneve të Izraelit do të mblidhen pranë teje. 5 Kur do t’i bini alarmit për herë të parë, ata që janë në lindje do të vihen në lëvizje. 6 Kur do t’i bini alarmit për herë të dytë, ata që janë në jug do të vihen në lëvizje; duhet t’i bini alarmit që të vihen në lëvizje. 7 Kur duhet të mblidhet asambleja do t’i bini borisë, pa i rënë alarmit. 8 Do t’u bien borive bijtë e Aaronit, priftërinjtë; ky do të jetë një statut i përjetshëm për ju dhe për trashëgimtarët tuaj. 9 Kur në vendin tuaj do të shkoni në luftë kundër armikut që ju shtyp, do t’i bini alarmit me boritë; kështu do të kujtoheni përpara Zotit Perëndisë tuaj, dhe do të çliroheni nga armiqtë tuaj. 10 Po kështu në ditët tuaja të gëzimit, në festat tuaja të caktuara dhe në fillim të muajve tuaj të parë, do t’u bini borive me rastin e olokausteve dhe të flijimeve tuaja të falënderimit; dhe kështu ato do të bëjnë që të kujtoheni përpara Perëndisë tuaj. Unë jam Zoti, Perëndia juaj”. 11 Por ndodhi që në vitin e dytë, në muajin e dytë, ditën e njëzetë të muajit, reja u ngrit mbi tabernakullin e dëshmisë. 12 Dhe bijtë e Izraelit u nisën për rrugë, duke lënë shkretëtirën e Sinait; pastaj reja u ndal në shkretëtirën e Paranit. 13 Kështu u nisën për rrugë herën e parë simbas urdhrit që Zoti kishte dhënë me anë të Moisiut. 14 I pari lëvizi flamuri i kampit të bijve të Judës, i ndarë simbas formacioneve të tij. Divizionin e Judës e komandonte Nahshoni, bir i Aminadabit. 15 Nethaneeli, bir i Tsuarit, komandonte divizionin e fisit të bijve të Isakarit, 16 ndërsa Eliabi, bir i Helonit, komandonte divizionin e fisit të bijve të Zabulonit. 17 Pastaj u çmontua tabernakulli dhe bijtë e Merarit dhe të Gershonit u nisën për rrugë, duke transportuar tabernakullin. 18 Pastaj u vu në lëvizje flamuri i kampit të Rubenit, i ndarë simbas formacioneve të tij. Divizionin e Rubenit e komandonte Elitsuri, bir i Shedeurit. 19 Shelumieli, bir i Tsurishadait, komandonte divizionin e fisit të bijve të Simeonit, 20 ndërsa Eliasafi, bir i Deuelit, komandonte divizionin e fisit të bijve të Gadit. 21 Pastaj u vunë në lëvizje Kehathitët, duke transportuar sendet e shenjta; ata do ta ngrinin tabernakullin para ardhjes së tyre. 22 Pas kësaj u nis flamuri i kampit të bijve të Efraimit, i ndarë simbas formacioneve të tij. Divizionin e Efraimit e komandonte Elishama, bir i Amihudit. 23 Gamalieli, bir i Pedahtsurit, komandonte divizionin e fisit të bijve të Manasit, 24 ndërsa Abidani, bir i Gideonit, komandonte divizionin e fisit të bijve të Beniaminit. 25 Pastaj filloi të lëvizë flamuri i kampit të bijve të Danit, i ndarë simbas formacioneve të tij, që përbënte praparojën e të gjitha kampeve. Divizioni i Danit komandohej nga Ahiezieri, bir i Amishadait. 26 Pagieli, bir i Okranit, komandonte divizionin e fisit të bijve të Asherit, 27 ndërsa Ahira, bir i Enanit, komandonte divizionin e fisit të bijve të Neftalit. 28 Kjo ishte radha e marshimit të bijve të Izraelit, simbas divizioneve të tyre. Kështu u vunë në lëvizje. 29 Por Moisiu i tha Hobabit, birit të Reuelit, Madianitit, vjehrri i Moisiut: “Ne po vihemi në marshim drejt vendit për të cilin Zoti ka thënë “Unë do t’jua jap”. Eja me ne dhe do të të bëjmë të mira, 30 Hobabi iu përgjegj: “Unë nuk do të vij, por do të kthehem në vendin tim te të afërmit e mi”. 31 Atëherë Moisiu i tha: “Mos na lërë, sepse ti e di ku duhet të fushojmë në shkretëtirë dhe ti do të jesh si sytë për ne. 32 Në qoftë se vjen me ne, çdo të mirë që do të na bëjë Zoti, ne do të ta bëjmë ty”. 33 Kështu u nisën nga mali i Zotit dhe ecën tri ditë; dhe arka e besëlidhjes së Zotit shkoi para tyre gjatë një udhëtimi prej tri ditësh, për të gjetur një vend ku ata të pushonin. 34 Dhe reja e Zotit qëndronte mbi ta gjatë ditës, kur niseshin nga kampi. 35 Kur nisej arka, Moisiu thoshte; “Çohu, o Zot, me qëllim që të shkatërrohen armiqtë e tu dhe të ikin me vrap para teje ata që të urrejnë!”. 36 Dhe kur ndalej, thoshte: “Kthehu, o Zot, pranë morisë së madhe të njerëzve të Izraelit!”.