Soru: Toplu olarak edilen dua önemli midir? Toplu olarak edilen dua bireyin kendi kendine dua etmesinden daha mı güçlüdür?

Yanıt: Toplu olarak edilen dua, tapınma, sağlam doktrin, Rab’bin Sofrası (komünyon) ve paydaşlıkla birlikte, kilisenin yaşamının önemli bir parçasıdır. İlk kilise, elçilerin doktrinini öğrenmek, ekmek bölmek ve birlikte dua etmek için düzenli bir şekilde bir araya gelirdi (Elçilerin İşleri 2:42). Başka inanlılarla birlikte dua ettiğimizde bunun çok olumlu etkileri olabilir. Toplu olarak dua ederken ortak imanımızı paylaştığımızdan toplu olarak edilen dua bizi geliştirip birlik içine sokar. Rabbimiz ve Kurtarıcımız’a sunulan övgüleri duyduğumuzda, her inanlının içinde yaşayan Kutsal Ruh, bizleri yaşamın başka hiçbir yerinde bulunmayan eşsiz bir paydaşlık bağıyla birbirimize bağlayarak yüreklerimizin sevinçle dolmasına neden olur.

Başkalarının duada kendilerini Tanrı’nın tahtının önüne getirmesini duymak, yalnız olan ve hayatın yükleri altında mücadele veren kişiler için büyük bir cesaret kaynağı olabilir. Ayrıca başkaları için dua ederken içimizde onlara karşı var olan sevgi ve ilgiyi arttırır. Aynı zamanda, toplu olarak edilen dua sadece ona katılan bireylerin yüreklerinin yansıması olacaktır. Bizim Tanrı’ya alçakgönüllülük içinde (Yakup 4:10), gerçekle (Mezmurlar 145:18), itaatle (1 Yuhanna 3:21-22), şükranla (Filipililer 4:6) ve güvenle (İbraniler 4:16) yaklaşmamız lazımdır. Ne yazık ki, toplu olarak edilen dua, sözlerini Tanrı’ya değil, kendilerini işitenlere yöneltenler için bir platform haline de gelebilir. İsa, Matta 6:5-8’de, bizlere dualarımızda gösterişçi, uzun uzun devam eden ve ikiyüzlü kişiler olmamamızı öğütler ve bizleri bu tür davranışlara karşı uyarır. İsa, duayı ikiyüzlü bir şekilde kullanmaya ayartmamamız için bizi kendi odalarımızda gizli bir şekilde dua etmeye teşvik eder.

Kutsal Yazılar’da toplu olarak edilen duaların, Tanrı’nın elini harekete geçirme konusunda bireysel dualardan “daha güçlü” olduğunu öneren hiçbir şey bulunmaz. Fazlasıyla çok sayıda Hristiyan, duayı, “Tanrı’dan bir şeyler almak”la eşit tutar ve grup halinde edilen dua da esas olarak isteklerimizi sayıp sıralamaya elverişli bir durum haline gelir. Ancak, Kutsal Kitap’a uygun dualar çok yönlüdür ve kutsal, kusursuz ve doğru Tanrımız’la bilinçli ve yakın bir paylaşıma girme konusunda büyük bir arzu içerir. Böyle bir Tanrı’nın yaratıklarına kulağını eğmesi, inanlılardan büyük bir övgü ve tapınma seline (Mezmur 27:4; 63:1-8) ve yürekten tövbe ve itiraflara neden olur (Mezmurlar 51; Luka 18:9-14), yüreklerimizi büyük bir minnettarlık ve şükranla doldurur (Filipililer 4:6; Koloseliler 1:12) ve başkaları için içtenlikle duada aracılık ederek yalvarmamızı sağlar (2 Selanikliler 1:11; 2:16).

O zaman dua, O’nun bizim isteklerimizi yapması için Tanrı’nın bileğini bükmek değil, Tanrı’nın planının gerçekleşmesi için O’nunla işbirliği yapmaktır. Bizler kendi arzularımızı, içinde bulunduğumuz durumu bizden daha iyi bilen ve “ihtiyacımız olan şeyleri biz daha istemeden bilen” (Matta 6:8) Tanrı’ya boyun eğerek terk ettikçe, dualarımız en yüksek düzeye erişecektir. Bu yüzden, Tanrı’nın iradesine boyun eğerek sunulan dualar, ister bir, ister bin kişi tarafından sunulmuş olsunlar, her zaman olumlu bir şekilde yanıtlanır.

Toplu olarak edilen duaların Tanrı’yı harekete geçirmesinin daha olası olduğu düşüncesi büyük ölçüde, “Size şunu söyleyeyim, yeryüzünde aranızdan iki kişi, dileyecekleri herhangi bir şey için anlaşırlarsa, göklerdeki Babam dileklerini yerine getirir. Nerede iki ya da üç kişi benim adımla toplanırsa, ben de orada, aralarındayım” diyen Matta 18:19-20’nin yanlış yorumlanmasından kaynaklanır. Bu ayetler, kilise günah işleyen bir üyeye disiplin uyguladığında izlenecek prosedürleri ele alan daha geniş bir metinin birer parçasını oluşturmaktadır. Bu ayetleri, inanlılara, ne kadar günahlı ya da akılsızca bir şey istiyor olurlarsa olsunlar, üzerinde anlaştıkları her şeyde boş bir çek vaat ettikleri şeklinde yorumlamak, sadece kilise disiplininden söz eden metin çerçevesine uymamakla kalmaz, Kutsal Yazılar’ın geri kalanını, özellikle de Tanrı’nın egemenliğini de inkâr eder.

Kutsal Kitap buna ek olarak, “iki ya da üç kişi dua etmek için bir araya geldiğinde,” dualarımıza otomatik olarak bir sihirli güç artışı verileceğini desteklemez. Tabii ki, iki ya da üç kişi dua ettiğinde İsa oradadır ama İsa bir kişi tek başına dua ettiğinde de oradadır. Bu dua eden kişi öbürlerinden binlerce mil uzakta olsa bile bu böyledir. Toplu olarak edilen dua önemlidir çünkü birlik oluşturur (Yuhanna 17:22-23) ve inanlıların birbirlerini yüreklendirmesinin (1 Selanikliler 5:11) ve birbirlerini sevgiye ve iyi işler için gayrete getirmesinin (İbraniler 10:24) çok önemli bir unsurudur.