Soru: Bana karşı günah işleyenleri nasıl bağışlayabilirim?

Yanıt: Herkes bir noktada haksızlığa uğramıştır, incinmiştir ve kendisine karşı günah işlenmiştir. Bu tür suçlar işlendiğinde Hristiyanlar’ın bunlara nasıl karşılık vermeleri lazımdır? Kutsal Kitap’a göre, bağışlamamız gerekmektedir. Efesliler 4:32, “Birbirinize karşı iyi yürekli, şefkatli olun. Tanrı sizi Mesih'te bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın” diye bildirir. Koloseliler de 3:13 de buna benzer bir şekilde, “Birbirinize hoşgörülü davranın. Birinizin ötekinden bir şikâyeti varsa, Rab'bin sizi bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın” diye ilan eder. Her iki ayetin de en önemli mesajı, Tanrı bizi bağışladığı gibi bizim de başkalarını bağışlamamız gerektiğidir. Neden mi bağışlarız? Çünkü biz bağışlanmışızdır! Ancak, Hristiyan olmayanlar Tanrı tarafından bağışlanmamış oldukları için başkalarını bağışlamak için ne güce, ne de arzuya sahiptirler.

Bağışlamamız gereken kişiler sadece üzüntü ve tövbe içinde bize gelip bizden bağışlama dileyenler olsaydı, bağışlama basit bir şey olurdu. Kutsal Kitap, bize karşı günah işleyenleri kayıtsız şartsız bir şekilde bağışlamamız gerektiğini söyler. Bir insanı gerçekten bağışlamayı ret etmemiz, içimizde içerleme, acılık ve öfke olduğunu gösterir ve bunların hiçbiri de gerçek bir Hristiyan’a ait özellikler değildir. Rab’bin Duası’nda Tanrı’dan bizim günahlarımızı, tıpkı bizim başkalarının günahlarını bağışladığımız gibi bağışlamasını isteriz (Matta 6:12). İsa, Matta 6:14-15’de, “Başkalarının suçlarını bağışlarsanız, göksel Babanız da sizin suçlarınızı bağışlar. Ama siz başkalarının suçlarını bağışlamazsanız, Babanız da sizin suçlarınızı bağışlamaz” demiştir. Tanrı’nın bağışlamasından söz eden diğer Kutsal Kitap ayetlerinin ışığında, Matta 6:14-15’in, başkalarını bağışlamayı ret edenlerin, Tanrı’nın bağışlamasını gerçekten yaşamayan kişiler olduklarını söylediği anlaşılmaktadır.

Tanrı’nın buyruklarından birine itaatsizlik ettiğimizde, O’na karşı günah işlemiş oluruz. Başka birisine haksızlık ettiğimiz her seferinde sadece o kişiye karşı değil, Tanrı’ya karşı da günah işlemiş oluruz. Tanrı’nın bizim bütün suçlarımızı bağışlayış ölçüsünü düşündüğümüzde, aynı lütfu başkalarına uzatmama hakkına sahip olmadığımızı anlarız. Bizler Tanrı’ya karşı, herhangi birisinin bize karşı günah işleyebileceğinden çok daha fazla günah işlemişizdir. Eğer Tanrı bizi bu kadar çok şey için bağışlarsa, biz nasıl olur da başkalarını çok az şeyden ötürü bağışlamayı ret edebiliriz? İsa’nın, Matta 18:23-35’de yer alan benzetmesi bu gerçeğin güçlü bir örneğidir. Tanrı, Kendisinden bağışlama isteyerek O’na yaklaştığımızda bize bunu özgürce vermeyi vaat eder (1 Yuhanna 1:9). Tanrı’nın bağışlaması sınırsız olduğu gibi, bizim de insanlara uzattığımız bağışlamanın sınırları olmamalıdır (Luka 17:3-4).