Soru: Mesih’in Tanrılığı Kutsal Kitap’a uygun bir şey midir?

Yanıt: İsa’nın Kendisi hakkındaki kesin iddialarına ek olarak, öğrencileri de Mesih’in Tanrılığını kabul etmişti. Günah Tanrı’yı rencide ettiği için sadece Tanrı’nın yapabileceği bir şey olan günahları bağışlama hakkına İsa’nın sahip olduğunu iddia etmişlerdi (Elçilerin İşleri 5:31; Koloseliler 3:13; Mezmur 130:4; Yeremya 31:34). Bu son iddiayla yakından bağlantılı olarak, İsa’nın, “dirilerle ölüleri yargılayacak” kişi olduğunu da söylenmiştir (2 Timoteos 4:1). Tomas İsa’ya, “Rabbim ve Tanrım!” diye hitap etmişti (Yuhanna 20:28). Pavlus, İsa için “ulu Tanrı ve Kurtarıcımız” der (Titus 2:13) ve İsa’nın beden alıp insan olmadan önce “Tanrı özüne sahip” olarak var olduğuna işaret eder (Filipililer 2:5-8). Baba Tanrı, İsa hakkında, “Ey Tanrı, tahtın sonsuzluklar boyunca kalıcıdır” der (İbraniler 1:8). Yuhanna, “Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı'yla birlikteydi ve Söz Tanrı'ydı” der (Yuhanna 1:1). Kutsal Yazılar’da Mesih’in Tanrı olduğunu öğreten ayetlere birçok örnek vardır (bkz. Vahiy 1:17, 2:8, 22:13; 1 Korintliler 10:4; 1 Petrus 2:6-8; Mezmur 18:2, 95:1; 1 Petrus 5:4; İbraniler 13:20), ama bu ayetlerden biri bile Kendisini izleyenlerin Mesih’i Tanrı saydıklarını göstermeye yeterlidir.

Eski Antlaşma’da da İsa’ya sadece YHWH’ye verilen unvanlar verilmiştir, YHWH Tanrı’nın resmi ismidir. Eski Antlaşma’daki “kurtarıcı” unvanı (Mezmur 130:7; Hoşea 13:14), Yeni Antlaşma olan İncil’de İsa için kullanılmıştır (Titus 2:13; Vahiy 5:9). Matta 1’de, İsa’ya “Tanrı bizimledir” anlamına gelen İmmanuel adı verilmiştir. Zekeriya 12:10’da, “Bana, yani deştiklerine bakacaklar” diyen YHWH’dir. Ama Yeni Antlaşma bunu İsa’nın çarmıha gerilişine uyarlar (Yuhanna 19:37; Vahiy 1:7). Eğer deşilip bakılan YHWH ise ve deşilip bakılan İsa ise o zaman İsa YHWH’dir. Pavlus, Filipililer 2:10-11’de Yeşaya 45:22-23’ü İsa’ya uyarlayarak yorumlamıştır. Ayrıca İsa’nın ismi duada Tanrı’nın isminin yanında kullanılır: “Babamız Tanrı'dan ve Rab İsa Mesih'ten sizlere lütuf ve esenlik olsun” (Galatyalılar 1:3; Efesliler 1:2). Eğer Mesih Tanrı olmasaydı bu Tanrı’ya karşı bir küfür olurdu. İsa’nın, “Baba, Oğul ve Kutsal Ruh’un adıyla [ad sözü tekil kullanılmıştır]” vaftiz etme buyruğunda İsa’nın ismi Tanrı’nınkinin yanında yer alır (Matta 28:19; ayrıca bkz. 2 Korintliler 13:14).

Sadece Tanrı tarafından gerçekleştirilebilen işler İsa’ya atfedilmiştir. İsa sadece ölüleri diriltmekle (Yuhanna 5:21, 11:38-44) ve günahları bağışlamakla (Elçilerin İşleri 5:31, 13:38) kalmamış, aynı zamanda evreni yaratmıştır ve devam ettirmektedir (Yuhanna 1:2; Koloseliler 1:16-17). YHWH’nin, evreni yaratırken Kendisinin yalnız olduğunu söylediği göz önünde bulundurulursa (Yeşaya 44:24) bu daha da büyük bir açıklığa kavuşur. Ayrıca Mesih, sadece Tanrı’nın sahip olabileceği özelliklere sahiptir: sonsuz olmak (Yuhanna 8:58), aynı anda her yerde birden bulunmak (Matta 18:20, 28:20), her şeyi bilmek (Matta 16:21) ve her şeye gücü yetmek (Yuhanna 11:38-44).

Tabii ki, Tanrı olduğunu iddia etmekle ya da birisini bunun doğru olduğu konusunda kandırmakla bunu tamamen kanıtlamak tamamen farklı şeylerdir. Mesih Kendisinin Tanrı olduğunun kanıtı olarak birçok mucizeler sunmuştur. İsa’nın mucizelerinden sadece birkaç tanesi olarak şunları sayabiliriz: suyu şaraba çevirmek (Yuhanna 2:7), suyun üzerinde yürümek (Matta 14:25), fiziksel objeleri çoğaltmak (Yuhanna 6:11), körleri iyileştirmek (Yuhanna 9:7), sakatları iyileştirmek (Markos 2:3), hastaları iyileştirmek (Matta 9:35; Markos 1:40-42) ve hatta ölüleri diriltmek (Yuhanna 11:43-44; Luka 7:11-15; Markos 5:35). Ayrıca, Mesih’in Kendisi de ölümden dirilmiştir. Putperest mitolojideki sözde ölüp dirilen tanrılar hariç, başka dinlerde diriliş gibi bir şey ciddi bir şekilde iddia edilmemiştir ve başka hiçbir iddianın bu kadar çok Kutsal Kitap dışı onayı yoktur.

İsa hakkında, Hristiyan olmayan eleştirici bilginlerin bile kabul edeceği en az on iki tarihsel gerçek vardır:

1. İsa çarmıha gerilerek öldürülmüştür.
2. Gömülmüştür.
3. Ölümü öğrencilerini kedere ve ümitsizliğe boğmuştur.
4. İsa’nın mezarı birkaç gün sonra boş bulunmuştur (ya da bulunduğu iddia edilmiştir).
5. Öğrenciler dirilmiş İsa’yı gördüklerine inanmışlardır.
6. Bundan sonra öğrenciler kuşkucu kişiler olmaktan çıkıp cesur inanlılar olmuşlardır.
7. Bu mesaj, ilk Kilise’nin vaaz ettiği ana noktalardan biriydi.
8. Bu mesaj Yeruşalim’de vaaz edilmiştir.
9. Bu vaazın sonucu olarak Kilise doğmuş ve büyümüştür.
10. İsa’nın dirildiği gün olan Pazar günü, tapınma günü olarak Şabat’ın (Cumartesi’nin) yerini almıştır.
11. Şüpheci biri olan Yakup da, diriltilmiş Mesih’i gördüğüne inandığında O’na iman etmiştir.
12. Hristiyanlık’ın düşmanı olan Pavlus, dirilmiş Rab’bi gördüğüne inandığı bir deneyim yaşaması sayesinde O’na iman etmiştir.

Bazıları kesin gerçeklerin yer aldığı bu listeye itiraz etse de, dirilişi ve müjdenin belirlenmesini kanıtlamak için sadece birkaç tanesi gereklidir: İsa’nın ölümü, gömülmesi, dirilişi ve görünmeleri (1 Korintliler 15:1-5). Yukarıdaki gerçeklerden bir ya da ikisini açıklamak için bazı teoriler olabildiği halde, sadece diriliş bunların hepsini açıklar. Muhalifler öğrencilerin dirilmiş Rab’bi gördüklerini iddia ettiklerini kabul ederler. Ne yalanlar ne de sanrılar insanları dirilişin değiştirdiği gibi değiştiremez. İlk olarak, bunu yaparak ne kazanacaklardı? Hristiyanlık popüler değildi ve onlara para kazandırmadığı gerçekti. İkinci olarak, yalancılar iyi şehit olmaz. Öğrencilerin imanları için korkunç şekillerde ölmeye razı olmaları, dirilişin en iyi açıklamasıdır. Evet, birçok insan doğru olduğunu düşündüğü yalanlar için ölür ama insanlar doğru olmadığını bildikleri bir şey için ölmezler.

Sonuç olarak, Mesih Kendisinin YHWH olduğunu, Tanrı olduğunu (sadece “bir tanrı” değil, tek gerçek Tanrı olduğunu) iddia etmiştir. Kendisini izleyenler (Yahudiler putperestlikten çok korkarlardı) O’na inanmış ve O’ndan Tanrı olarak söz etmiştir. Mesih Tanrı olduğu iddialarını, dünyayı değiştiren dirilişi dahil, mucizelerle kanıtladı. Başka hiçbir sav bu gerçekleri açıklayamaz. Evet, Mesih’in Tanrılığı Kutsal Kitap’a uygundur.