1Ya RAB, öç alıcı Tanrı, 2 Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı! 2Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, 2 Küstahlara hak ettikleri cezayı ver! 3Kötüler ne zamana dek, ya RAB, 2 Ne zamana dek sevinip coşacak? 4Ağızlarından küstahlık dökülüyor, 2 Suç işleyen herkes övünüyor. 5Halkını eziyorlar, ya RAB, 2 Kendi halkına eziyet ediyorlar. 6Dulu, garibi boğazlıyor, 2 Öksüzleri öldürüyorlar. 7‹‹RAB görmez›› diyorlar, 2 ‹‹Yakupun Tanrısı dikkat etmez.›› 8Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; 2 Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız? 9Kulağı yaratan işitmez mi? 2 Göze biçim veren görmez mi? 10Ulusları yola getiren yargılamaz mı? 2 İnsanı eğiten bilmez mi? 11RAB insanın düşüncelerinin 2 Boş olduğunu bilir. 12Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, 2 Yasanı öğrettiğin insana! 13Kötüler için çukur kazılıncaya dek, 2 Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın. 14Çünkü RAB halkını reddetmez, 2 Kendi halkını terk etmez. 15Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, 2 Yüreği temiz olan herkes ona uyacak. 16Kötülere karşı beni kim savunacak? 2 Kim benim için suçlulara karşı duracak? 17RAB yardımcım olmasaydı, 2 Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile. 18‹‹Ayağım kayıyor›› dediğimde, 2 Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB. 19Kaygılar içimi sarınca, 2 Senin avutmaların gönlümü sevindirir. 20Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi 2 Seninle bağdaşır mı? 21Onlar doğruya karşı birleşiyor, 2 Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar. 22Ama RAB bana kale oldu, 2 Tanrım sığındığım kaya oldu. 23Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü 2 Kendi başlarına getirecek, 2 Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, 2 Evet, köklerini kurutacak.