1Ya Rab, barınak oldun bize 2 Kuşaklar boyunca. 2Dağlar var olmadan, 2 Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, 2 Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin. 3İnsanı toprağa döndürürsün, 2 ‹‹Ey insanoğulları, toprağa dönün!›› diyerek. 4Çünkü senin gözünde bin yıl 2 Geçmiş bir gün, dün gibi, 2 Bir gece nöbeti gibidir. 5İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, 2 Sabah biten ot misali: 6Sabah filizlenir, büyür, 2 Akşam solar, kurur. 7Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, 2 Kızgınlığından dehşete düşüyoruz. 8Suçlarımızı önüne, 2 Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın. 9Gazabından kısalıyor günlerimiz, 2 Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız. 10Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, 2 Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; 2 En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, 2 Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz. 11Kim bilir gazabının gücünü? 2 Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür. 12Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, 2 Bilgelik kazanalım. 13Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? 2 Acı kullarına! 14Sabah bizi sevginle doyur, 2 Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım. 15Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, 2 Kaç yıl çile çektirdinse, 2 O kadar sevindir bizi. 16Yaptıkların kullarına, 2 Görkemin onların çocuklarına görünsün. 17Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. 2 Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. 2 Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.