1Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, 2 Neden boş düzenler kurar bu halklar? 2Dünyanın kralları saf bağlıyor, 2 Hükümdarlar birleşiyor 2 RABbe ve meshettiği krala karşı. 3‹‹Koparalım onların kayışlarını›› diyorlar, 2 ‹‹Atalım üzerimizden bağlarını.›› 4Göklerde oturan Rab gülüyor, 2 Onlarla eğleniyor. 5Sonra öfkeyle uyarıyor onları, 2 Gazabıyla dehşete düşürüyor 6Ve, ‹‹Ben kralımı 2 Kutsal dağım Siyona oturttum›› diyor. 7RABbin bildirisini ilan edeceğim: 2 Bana, ‹‹Sen benim oğlumsun›› dedi, 2 ‹‹Bugün ben sana baba oldum. 8Dile benden, miras olarak sana ulusları, 2 Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim. 9Demir çomakla kıracaksın onları, 2 Çömlek gibi parçalayacaksın.›› ‹‹Güdeceksin››. 10Ey krallar, akıllı olun! 2 Ey dünya önderleri, ders alın! 11RABbe korkuyla hizmet edin, 2 Titreyerek sevinin. 12Oğulu öpün ki öfkelenmesin, 2 Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. 2 Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. 2 Ne mutlu O'na sığınanlara!