1Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı, 2 Güvenilir insanlar yok oldu. 2Herkes birbirine yalan söylüyor, 2 Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor. 3Sustursun RAB dalkavukların ağzını, 2 Büyüklenen dilleri. 4Onlar ki, ‹‹Dilimizle kazanırız, 2 Dudaklarımız emrimizde, 2 Kim bize efendilik edebilir?›› derler. 5‹‹Şimdi kalkacağım›› diyor RAB, 2 ‹‹Çünkü mazlumlar eziliyor, 2 Yoksullar inliyor, 2 Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.›› 6RABbin sözleri pak sözlerdir; 2 Toprak ocakta eritilmiş, 2 Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer. 7Sen onları koru, ya RAB, 2 Bu kötü kuşaktan hep uzak tut! 8İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce, 2 Kötüler her yanda dolaşır oldu.