1RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim. 2Beni güttü, 2 Işıkta değil karanlıkta yürüttü. 3Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor. 4Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı. 5Beni kuşattı, 2 Acı ve zahmetle sardı çevremi. 6Çoktan ölmüş ölüler gibi 2 Beni karanlıkta yaşattı. 7Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, 2 Zincirimi ağırlaştırdı. 8Feryat edip yardım isteyince de 2 Duama set çekiyor. 9Yontma taşlarla yollarımı kesti, 2 Dolaştırdı yollarımı. 10Benim için O pusuya yatmış bir ayı, 2 Gizlenmiş bir aslandır. 11Yollarımı saptırdı, paraladı, 2 Mahvetti beni. 12Yayını gerdi, okunu savurmak için 2 Beni nişangah olarak dikti. 13Oklarını böbreklerime sapladı. 14Halkımın önünde gülünç düştüm, 2 Gün boyu alay konusu oldum türkülerine. 15Beni acıya doyurdu, 2 Bana doyasıya pelinsuyu içirdi. 16Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, 2 Kül içinde diz çöktürdü bana. 17Esenlik yüzü görmedi canım, 2 Mutluluğu unuttum. 18Bu yüzden diyorum ki, 2 ‹‹Dermanım tükendi, 2 RABden umudum kesildi.›› 19Acımı, başıboşluğumu, 2 Pelinotuyla ödü anımsa! 20Hâlâ onları düşünmekte 2 Ve sıkılmaktayım. 21Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum: 22RABbin sevgisi hiç tükenmez, 2 Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.›› 23Her sabah tazelenir onlar, 2 Sadakatin büyüktür. 24‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım, 2 ‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.›› 25RAB kendisini bekleyenler, 2 Onu arayan canlar için iyidir. 26RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir. 27İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir. 28RAB insana boyunduruk takınca, 2 İnsan tek başına oturup susmalı; 29Umudunu kesmeden yere kapanmalı, 30Kendisine vurana yanağını dönüp 2 Utanca doymalı; 31Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez. 32Dert verse de, 2 Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder; 33Çünkü isteyerek acı çektirmez, 2 İnsanları üzmez. 34Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi, 35Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı, 36Davasında insana haksızlık etmeyi 2 Rab doğru görmez. 37Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir? 38İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu? 39İnsan, yaşayan insan 2 Niçin günahlarının cezasından yakınır? 40Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, 2 Yine RABbe dönelim. 41Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım: 42‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık, 2 Sen bağışlamadın. 43Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, 2 Acımadan öldürdün. 44Dualar sana erişmesin diye 2 Bulutları örtündün. 45Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin. 46Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti. 47Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.›› 48Kırılan halkım yüzünden 2 Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor. 49Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden, 50RAB göklerden bakıp görünceye dek. 51Kentimdeki kızların halini gördükçe 2 Yüreğim sızlıyor. 52Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni. 53Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, 2 Üzerime taş attılar. 54Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim. 55Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB; 56Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun. 57Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin. 58Davamı sen savundun, ya Rab, 2 Canımı kurtardın. 59Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, 2 Davamı sen gör. 60Benden nasıl öç aldıklarını, 2 Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün. 61-62 Aşağılamalarını, ya RAB, 2 Çevirdikleri bütün dolapları, 2 Bana saldıranların dediklerini, 2 Gün boyu söylendiklerini duydun. 63Oturup kalkışlarına bak, 2 Alay konusu oldum türkülerine. 64Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB. 65İnat etmelerini sağla, 2 Lanetin üzerlerinden eksilmesin. 66Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.