1Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı: 2‹‹Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? 2 Kim konuşmadan durabilir? 3Evet, pek çoklarına sen ders verdin, 2 Zayıf elleri güçlendirdin, 4Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, 2 Titreyen dizleri sen pekiştirdin. 5Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, 2 Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun. 6Senin güvendiğin Tanrıdan korkun değil mi, 2 Umudun kusursuz yaşamında değil mi? 7‹‹Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, 2 Nerede doğrular yıkıma uğradı? 8Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, 2 Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor. 9Tanrının soluğuyla yok oluyor, 2 Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar. 10Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, 2 Dişleri kırıldı genç aslanların. 11Aslan av bulamadığı için yok oluyor, 2 Dişi aslanın yavruları dağılıyor. 12‹‹Bir söz gizlice erişti bana, 2 Fısıltısı kulağıma ulaştı. 13Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, 2 İnsanları ağır uyku bastığı zaman, 14Beni dehşet ve titreme aldı, 2 Bütün kemiklerimi sarstı. 15Önümden bir ruh geçti, 2 Tüylerim ürperdi. 16Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. 2 Bir suret duruyordu gözümün önünde, 2 Çıt çıkmazken bir ses duydum: 17‹Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? 2 Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi? 18Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, 2 Meleklerinde hata bulur da, 19Çamur evlerde oturanlara, 2 Mayası toprak olanlara, 2 Güveden kolay ezilenlere mi güvenir? 20Ömürleri sabahtan akşama varmaz, 2 Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar. 21İçlerindeki çadır ipleri çekilince, 2 Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.›