1‹‹Yaşamımdan usandım, 2 Özgürce yakınacak, 2 İçimdeki acıyla konuşacağım. 2Tanrıya: Beni suçlama diyeceğim, 2 Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun. 3Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek, 2 Kendi ellerinin emeğini reddedip 2 Kötülerin tasarılarını onaylamak? 4Sende insan gözü mü var? 2 İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun? 5Günlerin ölümlü birinin günleri gibi, 2 Yılların insanın yılları gibi mi ki, 6Suçumu arıyor, 2 Günahımı araştırıyorsun? 7Kötü olmadığımı, 2 Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun. 8‹‹Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı, 2 Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin? 9Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin, 2 Beni yine toprağa mı döndüreceksin? 10Beni süt gibi dökmedin mi, 2 Peynir gibi katılaştırmadın mı? 11Bana et ve deri giydirdin, 2 Beni kemiklerle, sinirlerle ördün. 12Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin, 2 İlgin ruhumu korudu. 13‹‹Ama bunları yüreğinde gizledin, 2 Biliyorum aklındakini: 14Günah işleseydim, beni gözlerdin, 2 Suçumu cezasız bırakmazdın. 15Suçluysam, vay başıma! 2 Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum, 2 Çünkü utanç doluyum, çaresizim. 16Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar, 2 Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde. 17Bana karşı yeni tanıklar çıkarır, 2 Öfkeni artırırsın. 2 Orduların dalga dalga üzerime geliyor. 18‹‹Niçin doğmama izin verdin? 2 Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden! 19Hiç var olmamış olurdum, 2 Rahimden mezara taşınırdım. 20Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı? 2 Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün; 21Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, 2 Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına, 22Zifiri karanlık diyarına, 2 Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, 2 Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.››