Soru: Kutsal Kitap iyi anne babalar olmak hakkında ne der?

Yanıt: Anne babalık, cesaret gerektiren zor ve zorlayıcı bir iştir ama aynı zamanda hayatta yaptığımız en ödüllendirici ve doyum verici şey olabilir. Kutsal Kitap, çocuklarımızı başarılı bir şekilde Tanrı yolunda yürüyen kişiler olarak yetiştirmemiz hakkında çok şey söyler. Onlara öğretmemiz gereken ilk şey Tanrı Sözü hakkındaki gerçeği öğretmektir.

Tanrı’yı sevmenin ve kendimizi Tanrı’nın buyruklarına adama konusunda iyi örnekler olmanın yanı sıra, Yasa’nın Tekrarı 6:7-9’un çocuklarımıza da aynı şeyleri yapmayı öğretme konusundaki buyruğuna önem vermeliyiz. Bu ayetler, bu tür bir eğitimin devam eden bir eğitim olması gerektiğinin altını çizmektedir. Bu eğitim, evde, yolda, gece, sabah, her zaman yapılmalıdır. Kutsal Kitap gerçeği evlerimizin temeli olmalıdır. Bu buyrukların ilkelerini izleyerek, çocuklarımıza Tanrı’ya tapınmanın sadece Pazar sabahları ya da gece dualarıyla sınırlı olmayan sürekli bir şey olması gerektiğini öğretiyoruz.

Çocuklarımız doğrudan öğretiden çok şey öğrendikleri halde, bizi seyrederek daha çok şey öğrenmektedir. Bu yüzden yaptığımız her şeyde dikkatli olmalıyız. İlk olarak Tanrı’nın bize vermiş olduğu rolleri kabul etmeliyiz. Karı kocaların birbirlerine karşılıklı saygı gösterip boyun eğmesi gerektir (Efesliler 5:21). Aynı zamanda Tanrı düzeni korumak için bir otorite hattı belirlemiştir. “Ama şunu da bilmenizi isterim: Her erkeğin başı Mesih, kadının başı erkek, Mesih’in başı da Tanrı’dır” (1 Korintliler 11:3). Bizler Mesih’in Tanrı’dan daha alçak bir konumda olmadığını biliyoruz, aynı şekilde kadın da erkekten daha alçak bir konumda değildir. Ancak Tanrı, otoriteye boyun eğme olmadan bir düzen olmadığını kabul eder. Evin reisi olarak kocanın sorumluluğu Mesih kiliseyi nasıl sevip onun uğruna kendini feda ettiyse karısını aynı şekilde ve kendi bedenini sevdiği gibi sevmektir (Efesliler 5:25-29). Kocasının sevgi dolu önderliğine karşılık olarak, kadının onun otoritesine boyun eğmesi zor değildir (Efesliler 5:24; Koloseliler 3:18). Kadının öncelikli sorumluluğu, kocasını sevmek, ona saygı göstermek, bilgelik ve paklık içinde yaşamak ve eve bakmaktır (Titus 2:4-5). Kadınlar bakmaya doğal olarak erkeklerden daha yatkındır çünkü çocukların esas bakıcıları olarak tasarlanmışlardır.

Disiplin ve öğretim anne baba olmanın ayrılmaz parçalarıdır. Süleyman’ın Özdeyişleri 13:24 şöyle der, “Oğlundan değneği esirgeyen, onu sevmiyor demektir. Seven baba özenle terbiye eder.” Disiplinsiz evlerde büyüyen çocuklar kendilerini istenmeyen ve değersiz kişiler olarak görürler. Yol gösterim ve özdenetimden yoksundurlar ve büyüdükçe asi olurlar ve Tanrı dahil herhangi bir otoriteye çok az ya da hiç saygı duyarlar. “Henüz umut varken çocuğunu eğit, onun yıkımına neden olma” (Süleyman’ın Özdeyişleri 19:18). Disiplin aynı zamanda sevgiyle dengelenmelidir yoksa çocuklar içerleyen, cesaretleri kırılmış ve asi kişiler olarak büyürler (Koloseliler 3:21).

Tanrı, disiplinin gerçekleşirken acı verdiğini (İbraniler 12:11) ama eğer ardından sevgi dolu öğretim gelirse çocuk için çok yararlı olduğunu bilir. “Ey babalar, siz de çocuklarınızın öfkesini uyandırmayın. Onları Rab’bin terbiye ve öğüdüyle büyütün” (Efesliler 6:4).

Çocukları daha küçüklükten itibaren kilise ailesine ve hizmete dahil etmek önemlidir. Düzenli olarak Kutsal Kitap’a inanan bir kiliseye gidin (İbraniler 10:25), onların Tanrı Sözü’nü etüt ettiğinizi görmelerine izin verin ve ayrıca Kutsal Kitap’ı onlarla da etüt edin. Onlara etraflarındaki dünyayı nasıl gördükleri üzerinde konuşun ve onlara günlük yaşamda Tanrı’nın yüceliğini öğretin. “Çocuğu tutması gereken yola göre yetiştir, Yaşlandığında o yoldan ayrılmaz” (Süleyman’ın Özdeyişleri 22:6). İyi bir anne, ya da baba olmak, Rab’be itaat edip O’na tapınmakta sizin örneğinizi izleyecek çocuklar yetiştirmekle ilgili bir şeydir.