Soru: Kutsal Kitap Hristiyan bir anne olma hakkında ne der?

Yanıt: Bir anne olmak, Tanrı’nın birçok kadına vermeyi seçtiği çok önemli bir roldür. Hristiyan bir anneye çocuklarını sevmesi söylenmiştir (Titus 2:4-5), bunun bir nedeni, kadının adını taşıdığı Rab ve Kurtarıcı için bir yüz karası olmaması içindir.

Çocuklar Rab’den gelen birer armağandır (Mezmur 127:3-5). Titus 2:4’de, annelerin çocuklarını sevmeleriyle alakalı olarak Grekçe philoteknos sözcüğü yer alır. Bu sözcük, özel bir “anne sevgisi”ni temsil eder. Bu sözcüğün altında, çocuklarımıza bakmak, onları büyütmek, onları sevgiyle kucaklamak, onların ihtiyaçlarını karşılamak ve her birini Tanrı’nın elinden eşsiz bir armağan olarak görüp onunla şefkatle dost olmak düşüncesi yatar.

Tanrı Sözü’nde Hristiyan annelere birkaç buyruk verilmiştir:

Sabah, öğle, akşam hazır bulunmak (Yasa’nın Tekrarı 6:6-7)

Etkileşim içinde bulunarak, konuşarak, düşünerek ve hayatı birlikte değerlendirerek ilgili olmak (Efesliler 6:4)

Kutsal Yazılar’ı ve Kutsal Kitap’a uygun bir dünya görüşünü öğretmek (Mezmur 78:5-6; Yasa’nın Tekrarı 4:10; Efesliler 6:4)

Çocuğun beceriler geliştirmesine ve kuvvetli yönlerini (Süleyman’ın Özdeyişleri 22:6) ve ruhsal armağanlarını keşfetmesine yardım ederek onu eğitmek (Romalılar 12:3-8 ve 1 Korintliler 12)

Disiplin – Çocuğa Rab korkusunu öğretip, sürekli, sevgi dolu ve kesin bir şekilde sınırları çizerek disiplin etmek (Efesliler 6:4; İbraniler 12:5-11; Süleyman’ın Özdeyişleri 13:24; 19:18; 22:15; 23:13-14; 29:15-17)

Sürekli sözel destek, başarısızlığa uğrama özgürlüğü, kabul ediş, sevgi, kayıtsız şartsız sevgi dolu bir ortam sağlayarak yetiştirmek (Titus 2:4; 2 Timoteos1:7; Efesliler 4:29-32; 5:1-2; Galatyalılar 5:22; 1 Petrus 3:8-9)

Söylediklerinizi hayatınızda uygulayarak, çocuğun Tanrı yolunda yaşamanın özünü “görerek yakalayıp” öğrenebileceği bir model olarak dürüstlükle rol modelliği yapmak (Yasa’nın Tekrarı 4:9, 15, 23; Süleyman’ın Özdeyişleri 10:9; 11:3; Mezmur 37:18, 37).

Kutsal Kitap hiçbir zaman, her kadının anne olması gerektiğini söylemez. Ancak, Rab’bin anne olmaları üzere kutsadığı kişilerin bu sorumluluğu ciddiye almaları gerektiğini söyler. Annelerin, çocuklarının hayatında eşsiz ve çok önemli bir rolü vardır. Annelik güç ve tatsız bir iş değildir. Bir anne hamile olduğu sırada çocuğunu taşıdığı ve çocuğunu bebekliğinde yedirip baktığı gibi, çocukları ister yeni yetmelik, ister ergenlik, ister genç yetişkinlik çağında, ister kendi çocuklarına sahip yetişkinler olsunlar, onun çocuklarının hayatlarında devam eden bir rolü de vardır. Annelik rolü değişip gelişse de, bir annenin verdiği sevgi, ilgi, bakım ve cesaret hiçbir zaman son bulmamalıdır.