17
1 خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذاهای رنگین در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد.
2 غلام دانا بر پسر شرور آقای خود تسلّط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد، شریک خواهد شد.
3 طلا و نقره را آتش آزمایش می‌کند و دل انسان را خدا.
4 آدم شریر به سخن شریرانه گوش می‌کند و آدم دروغگو به حرف دروغ.
5 مسخره کردن مردم فقیر به معنی مسخره کردن خدایی است که آنها را آفریده است. کسانی‌که از غم و بدبختی دیگران خوشحال می‌شوند، بی‌سزا نخواهند ماند.
6 تاج افتخار اشخاص پیر، نوه‌‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، والدین ایشان.
7 شخص محترم هرگز دروغ نمی‌گوید و نادان حرف باارزشی برای گفتن ندارد.
8 بعضی مردم به این فکر هستند که رشوه معجزه می‌کند و آنها را در هر کاری موفّق می‌سازد.
9 کسی‌که عیب‌های دیگران را می‌پوشاند، محبّت ایجاد می‌کند؛ امّا شخصی که افشاگری می‌کند، باعث جدایی دوستان می‌گردد.
10 تأثیر یک سرزنش به شخص دانا بیشتر است از اثر صد ضربه شلاّق به آدم احمق.
11 مردم بدکار فقط در فکر سرکشی هستند، بنابراین به سختی مجازات خواهند شد.
12 روبه‌رو شدن با ماده خرسی که توله‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبه‌رو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است.
13 اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد.
14 شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سدّ آب است. به جر و بحث خاتمه بده پیش از آن که به دعوا بیانجامد.
15 خداوند از کسانی‌که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند، متنفّر است.
16 صرف پول برای آموزش شخص احمق بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست.
17 دوست واقعی در هر موقعیّتی محبّت می‌کند و خویشاوند برای کمک در هنگام سختی، متولّد شده است.
18 تنها شخص نادان است که ضامن شخص دیگری می‌شود.
19 شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد.
20 شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار به بلا گرفتار خواهد شد.
21 فرزند احمق مایهٔ غم و غصّهٔ والدین خود می‌باشد.
22 شادمانی مانند دارو شفابخش است، امّا روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند.
23 آدم بدکار، پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود.
24 هدف مردم عاقل تحصیل حکمت است، امّا شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد.
25 فرزند احمق مایهٔ غم و اندوه پدر و تلخکامی مادر است.
26 مجازات کردن اشخاص بی‌گناه و تنبیه مردم نجیب به‌خاطر صداقت ایشان کار درستی نیست.
27 شخص دانا کم حرف می‌زند و آدم عاقل آرام و صبور است.
28 اگر شخص احمق خاموش باشد و حرف نزند، او را دانا می‌شمارند.