ایّوب
23
1-2 من هنوز هم از خدا شکایت دارم و نزد او ناله می‌کنم،
امّا با این‌همه او از آزار من دست بردار نیست.
ای کاش می‌دانستم که خدا را در کجا می‌توانم بیابم
تا نزد تخت او بروم.
دعوای خود را به پیشگاه او عرضه می‌کردم
و دلایل خود را به او می‌گفتم.
آنگاه می‌دانستم به من چه جواب می‌دهد
و چه می‌گوید.
آیا از قدرت و عظمت خود علیه من استفاده می‌کند؟
نه، یقین دارم که به سخنان من گوش می‌دهد.
چون من شخص درستکاری هستم، می‌توانم با او گفت‌وگو کنم
و او که داور من است، مرا برای همیشه تبرئه خواهد کرد.
امّا جستجوی من بی‌فایده است،
او را نه در شرق پیدا می‌کنم و نه در غرب.
کارهای دست او را در شمال و جنوب می‌بینم،
امّا خودش دیده نمی‌شود.
10 او هر قدمی که برمی‌دارم می‌بیند
و وقتی‌که مرا آزمایش کند، مانند طلای ناب بیرون می‌آیم.
11 من با ایمان کامل راه او را دنبال نموده
و از راه او انحراف نورزیده‌ام.
12 اوامر او را بجا آورده
و کلام او را چون گنجی در دل خود نگاه داشته‌ام.
13 او تغییر نمی‌پذیرد
و هیچ‌کس نمی‌تواند او را از تصمیمی که می‌گیرد، باز دارد.
14 او نقشه‌ای را که برای من کشیده است، عملی می‌سازد
و این تنها یکی از نقشه‌های اوست.
15 وقتی به این چیزها فکر می‌کنم، از حضور او وحشت می‌کنم.
16 خدای قادر مطلق جرأت مرا از بین برده
و مرا هراسان ساخته است.
17 ای‌کاش فقط می‌توانستم در تاریکی ناپدید شوم و ظلمت غلیظ رویم را بپوشاند.