47
1 بعد از آن یوسف پنج نفر از برادرانش را برداشت و به نزد فرعون رفت و به او گفت: «پدر و برادرانم با گلّه و رمه و هرچه دارند از كنعان به نزد من آمده‌اند و اكنون در منطقهٔ جوشن هستند.»
2 سپس برادرانش را به فرعون معرّفی كرد.
3 فرعون از آنها پرسید: «شغل شما چیست؟»
آنها جواب دادند: «ما مانند اجداد خود چوپان هستیم
4 و به‌خاطر این به اینجا آمده‌ایم كه، در كنعان قحطی خیلی شدید است و ما علفزار برای چرانیدن گلّه‌های خود نداریم. حالا از شما تقاضا داریم اجازه بدهید كه ما در منطقهٔ جوشن ساكن شویم.»
5 فرعون به یوسف گفت: «پدر و برادرانت پیش تو آمده‌اند.
6 تمام سرزمین مصر در اختیار توست. ایشان را در بهترین زمینها و در منطقهٔ جوشن سكونت بده. اگر در بین آنها مردان كاردانی هم هستند ایشان را سرپرست گلّه‌داران من بگردان.»
7 سپس یوسف، پدرش یعقوب را به حضور فرعون آورد. یعقوب به فرعون سلام كرد و درود فرستاد.
8 فرعون از یعقوب پرسید: «تو چند سال داری؟»
9 یعقوب گفت: «سالهای عمرم كه به سختی و در سرگردانی گذشته است صد و سی سال است كه البته به سن اجدادم نرسیده است.»
10 سپس یعقوب از فرعون خداحافظی كرد و از نزد او رفت.
11 یوسف همان طوری كه فرعون دستور داده بود، پدر و برادرانش را در مصر در بهترین زمینهای آنجا در نزدیكی شهر رعمسیس سكونت داد و در آنجا، املاكی را به ایشان بخشید.
12 یوسف برای پدر و برادرانش و تمام اعضای خانوادهٔ آنها برابر تعدادشان آذوقه تهیّه كرد.
قحطی
13 قحطی به قدری شدید شده بود كه در هیچ‌جا خوراک نبود. مردم مصر و كنعان گرسنه و بینوا شدند.
14 یوسف تمام پولهای آنها را در مقابل فروش غلّه از آنها گرفته و به خزانهٔ فرعون گذاشته بود.
15 وقتی تمام پولها در مصر و كنعان تمام شد، مصری‌ها به نزد یوسف آمدند و گفتند: «پول ما تمام شده. تو به ما خوراک بده و كاری بكن كه ما از گرسنگی نمیریم.»
16 یوسف گفت: «اگر پول شما تمام شده، حیوانات خود را بیاورید و من در عوض آنها به شما غلّه می‌دهم.»
17 بنابراین آنها حیوانات خود را پیش یوسف آوردند و یوسف در مقابل اسب و گوسفند و بُز و گاو و الاغ به آنها غلّه می‌داد. در آن سال یوسف در مقابل حیوانات به ایشان غلّه داد.
18 سال بعد دوباره آنها نزد یوسف آمدند و گفتند: «ای آقا، ما حقیقت را از تو پنهان نمی‌كنیم، پول ما تمام شده و همهٔ حیوانات ما هم مال شماست. دیگر به غیراز بدنها و زمینهایمان چیزی نداریم كه به تو بدهیم.
19 بیا خود ما و زمینهای ما را هم به عوض غلّه بخر و مگذار مزارع ما از بین بروند. ما غلامان فرعون خواهیم شد و زمینهای ما هم مال فرعون باشد، به ما غلّه بده تا بخوریم و نمیریم و در مزارع خود بكاریم تا زمین از بین نروند.»
20 یوسف تمام زمینهای مصر را برای فرعون خرید و همهٔ مصریان مجبور شدند كه زمینهای خود را بفروشند. چون قحطی بسیار شدید شده بود. به این ترتیب تمام زمینها جزو املاک فرعون شد.
21 یوسف، مردم مصر -از كوچک تا بزرگ- همه را به غلامی فرعون در آورد.
22 تنها زمینی را كه یوسف نخرید، زمین كاهنان بود. آنها لازم نبود زمین خود را بفروشند، چون از طرف فرعون سهمیه‌ای برای آنها معیّن شده بود.
23 یوسف به مردم گفت: «ببینید، من شما و زمینهای شما را برای فرعون خریده‌ام. اینجا بذر برای شما موجود است تا در زمینهای خود بكارید.
24 ولی موقع درو باید یک پنجم محصول را به فرعون بدهید و بقیّهٔ بذر برای كاشتن و خوراک خود و خانواده‌تان باشد.»
25 آنها در جواب یوسف گفتند: «ای آقا، تو در حق ما نیكی كردی و جان ما را نجات دادی. حالا همهٔ ما غلامان فرعون خواهیم بود.»
26 پس یوسف این را در سرزمین مصر قانونی كرد كه یک پنجم محصول باید به فرعون داده شود. این قانون هنوز هم در مصر باقی است؛ به غیراز زمین كاهنان كه جزء املاک فرعون نبود.
آخرین خواهش یعقوب
27 بنی‌اسرائیل در مصر در منطقهٔ جوشن زندگی كردند -جایی‌که ثروتمند و صاحب فرزندان بسیار شدند-
28 یعقوب مدّت هفده سال در مصر زندگی كرد و در آن زمان صد و چهل و هفت سال داشت.
29 وقتی زمان مرگش رسید فرزندش یوسف را صدا كرد و گفت: «دست خود را زيرِ ران من بگذار و برای من قسم بخور كه مرا در زمین مصر دفن نكنی.
30 من آرزو دارم پیش اجدادم دفن شوم. مرا از مصر ببر و در جایی‌که آنها دفن شده‌اند به خاک بسپار.»
یوسف گفت: «هرچه گفتی من همان‌طور انجام خواهم داد.»
31 یعقوب گفت: «قسم بخور.» یوسف قسم خورد. پس یعقوب درحالی‌که در بستر خود بود از یوسف تشكّر كرد.