32
سرود داوود
اعتراف و آمرزش
1 خوشا به حال کسانیکه گناهانشان آمرزیده
و خطاهایشان بخشیده شده است.
2 خوشا به حال کسیکه خداوند او را مجرم نشمارد
و کسیکه در او مکر و حیلهای نیست.
3 هنگامیکه گناهان خود را اعتراف نمیکردم،
تمام روز از ناله و زاری از بین میرفتم.
4 خداوندا، تو شب و روز مرا تنبیه میکردی.
قدرت خود را کاملاً از دست داده بودم،
همانگونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک میشود
5 سپس گناهان خود را نزد تو اعتراف نمودم
و خطاهای خود را پنهان نساختم و گفتم:
«من در حضور خداوند به گناهان خود اعتراف میکنم.»
آنگاه تو گناهان مرا بخشیدی.
6 پس هر شخص وفادار باید در وقت سختی و مشکلات به حضور خداوند دعا کند
تا اگر سیلاب سختیها طغیان كند
به او صدمهای نرساند.
7 تو پناهگاه من هستی
و مرا از مشکلات نجات میدهی،
با آواز بلند خواهم سرایید
زیرا تو مرا حمایت کردهای.
8 خداوند میفرماید: «من راهی را که باید بروی به تو خواهم آموخت
و تو را هدایت و نگهداری خواهم کرد.
9 مانند اسب و قاطر، نادان و بیشعور نباشید
که با افسار و لگام هدایت میشوند
و مطیع میگردند.»
10 مردمان شریر در رنج و عذاب میباشند،
امّا کسانیکه به خداوند توکّل دارند
از محبّت بیپایان او برخوردار میشوند.
11 ای نیکوکاران بهخاطر آنچه خداوند انجام داده است،
شادی نمایید.
ای کسانیکه مطیع او هستید، شادمان باشید.