11
سرود داوود
توکّل بر خداوند
من به خداوند توکّل دارم.
چرا به من می‌گویید:
«مانند پرنده به کوهها فرار کن.
زیرا شریران کمان به دست گرفته
و تیر را به زه نهاده‌اند
تا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.
در زمانی که نیکی از بین رفته است،
نیکان چه می‌توانند بکنند؟»
خداوند در معبد مقدّس خویش است.
تخت خدا در آسمان استوار است.
او همه‌جا مراقب مردم است
و هرچه می‌کنند، می‌داند.
خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار می‌دهد.
او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.
بر شریران، باران آتش و گوگرد می‌فرستد
و نصیب آنان، بادهای سوزاننده است.
خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌دارد
و درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.