مژدهٔ نجات
61
1 خدای قادر متعال مرا از روح پُر ساخته است.
او مرا فرستاده تا به مسکینان بشارت،
و شکسته‌دلان را شفا دهم،
و رهایی اسیران و آزادی زندانیان را اعلام کنم.
2 او مرا فرستاده تا اعلام کنم
زمان نجات قوم به وسیلهٔ خداوند
و شکست دشمنان آنها فرا رسیده است.
او مرا فرستاده تا به سوگواران تسلّی دهم.
3 به سوگواران صهیون به جای غم، شادی و خوشی
و به جای غصّه، سرود تمجید بدهم.
آنها مانند درختانی هستند که خداوند خودش کاشته است.
آنها هر آنچه را راست و درست است، به جا می‌آورند،
و خداوند به‌خاطر آنچه کرده است، ستایش می‌شود.
4 آنها شهرهایی را که مدّت زیادی ویران بوده دوباره خواهند ساخت.
5 ای قوم من، بیگانگان در خدمت شما خواهند بود.
آنها از گلّه‌های شما نگهداری می‌کنند،
و مزارع و تاکستانهای شما را کشت خواهند کرد.
6 و شما، کاهنان خداوند و خادمان خدا خوانده خواهید شد.
از ثروت ملّتها لذّت خواهید برد
و از اینکه همهٔ آنها متعلّق به شما خواهد بود، افتخار خواهید کرد.
7 خجالت و شرمساری تو پایان یافته است.
تو در سرزمین خودت زندگی خواهی کرد
و ثروت تو دو چندان خواهد شد،
و شادی تو ابدی خواهد بود.
8 خداوند می‌گوید:
«عدالت را دوست دارم و از ظلم و جنایت متنفّرم.
من با قوم خودم پیمانی ابدی می‌بندم و وفادارانه به آنها پاداش خواهم داد.
9 آنها در میان تمام ملّتها مشهور خواهند بود
و هرکس آنها را ببیند خواهد دانست
که آنها قوم من هستند و من آنها را برکت داده‌ام.»
10 اورشلیم از آنچه خداوند کرده در وجد است.
او مثل عروسی است که لباس بر تن دارد.
خداوند او را به لباس نجات و پیروزی ملبّس کرده است.
11 همان‌طور که بذرها در زمین جوانه می‌زنند و رشد می‌کنند،
به همان نحو خدای متعال قوم خودش را نجات می‌دهد،
و تمام دنیا او را ستایش خواهند کرد.